Vandaag hebben we wat sportiviteit op het programma staan, het beklimmen van de Bonanza Mine trail. Een flinke wandeling naar een van de mijnen in dit gebied, die zo van de een op andere dag gestopt zijn, dat is inmiddels 75 jaar geleden.
Nou, we kunnen wel zeggen dat in dit hele gebied, waar we nu zitten, ook de tijd 75 jaar heeft stilgestaan. MC Carthy is een gosttown, wat je normaal alleen in films ziet. Boodschappen zijn hier bijna niet te doen. Je moest ook van te voren aardig wat boodschappen meenemen, omdat hier haast niets te verkrijgen is. Puurder dan dit kan haast niet. Je stapt zo in Discovery!!! 
We gaan eerst naar de loopbrug die toegang geeft naar McCarthy. Daar wacht een busje op ons die gaat naar Kennicott, de mijnstad.
Vandaar gaan we lopend omhoog, we zitten nu op 607 hoogte meter en gaan 1175 mtr. klimmen. De hike is 4.77 mile to the top. Voor degene die het willen weten, dat is gemiddeld 15% stijging naar de top. Je merkt het meteen. Eerste gedeelte is door bomen en gewas en later vanaf 1000mtr wordt het kaal en maanlandschapachtige omgeving. We hopen natuurlijk nog wat wild te zien maar dat is helaas niet gelukt.Je krijgt af en toe de oude mijn transport systemen te zien en daarna gaat het nog steeds hard omhoog.
Je ziet opeens aan de top de zeer oude mijn. Uiteraard compleet vervallen maar de basis staat nog steeds. Uiteindelijk staan we op 1782 mtr, lopen door de oude gereedschappen en hebben een uitzicht over de omringende bergen, dat prachtig is. 
De mist komt op en maakt de mine ingang onzichtbaar, zelfde moment is alles weer helder. Echt spookachtig mooi. We zijn blij dit punt te hebben bereikt. De jongens hebben het prima gedaan en ook Thijmen krijgt een dikke pluim. 
De weg terug gaat uiteraard sneller maar de benen doen pijn, de daling is zo sterk dat je het lichaam moet opvangen met je benen. Toch komen we na 2 uur dalen bij een punt dat Ar dacht we zijn er. Terrenc had een verrassing en melde dat we nog 100 mtr moest dalen tot de brug van de Kennicott Mine. Ar niet blij.
Na deze mooie tocht gaan we weer in het busje terug naar de loopbrug uit McCarthy. Ar gaat met de kids naar de auto en Marcel en de meiden gaan in McCarthy nog even boodschappen doen. We gaan gebakken aardappels, uitje, paprika en uit Fairbanks mee genomen plakken biefstuk klaarmaken. Smaakte meer dan goed. Wat een leven hier. S´avonds nog even spelletje gedaan en vroeg naar bed voor de mooie dag naar de Root Glacier. Tevens is dit voor Alaska tijd de verjaardag van Jeffrey, en dat terwijl hij thuis al jarig is. Raar idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten