Na een vlug ontbijt gaan we naar Anchorage. We brengen de jongens en meiden bij de vertrekhal en rijden zelf door om de auto in te leveren. We zijn blijkbaar iets te laat en moeten na 4 weken met de heerlijke auto nog bijbetalen. 20 minuten te laat op 4 weken huur. Niet echt service. Wij hebben nog geprobeerd er onderuit te komen maar ze waren standvastig. De 42 dollar werden thuis 127 dollar dus dat wordt weer een gevecht met Alamo.
Het wachten op inchecken duurt lang. Ons vliegtuig hebben we al gezien. Met iets vertraging gaan we dan toch de lucht in op naar Fairbanks en Frankfurt. Alles gaat prima. We proberen wat te slapen in het vliegtuig maar lukt niet echt. Wat zal dat straks worden. We komen dus uiteindelijk Europa binnen. We vliegen over Nederland en komen in de buurt van Zaanstad. Jammer dat we nog door moeten. De laatste 20 minuten van de reis waren zeer onplezierig. De vele wolken in diverse lagen maakte van het vliegtuig een speelbal. Ik dacht als dat 20 minuten duurt dan leeg ik mijn maag, zeker weten. Wat een drama landing etc. kwam echt beroerd uit de gate en blijkbaar was ik niet de enigste. Vanuit het vliegtuig tot in de auto duurde geen 1½uur. We werden weer opgehaald door hotel en naar onze auto's gebracht. 11.45 zaten we in de auto op weg naar Wormer.
Helaas zit deze voor ons top vakantie er op.
Thijmen, Terrenc, Jeffrey, Jeanette, Ingrid, Arjen en Marcel
Bedankt voor deze waanzinnige reis.
vrijdag 26 augustus 2011
Dag 26 Mint trail hikking.
Vanmorgen weer een lekker ontbijt gehad. Wel luxe zo in je cabin. we zijn niet echt iets van plan maar denken te gaan lopen. De kinderen hebben er geen zin in en willen bij de cabins blijven.
Wij gaan dus richting de Hatchers pas. Peter vertelde dat iets daarvoor een mooie trail is die ongeveer 8 mile is. We starten te laat en weten al bij voorbaat dat we het einde niet gaan halen. Het is geen zware hike, maar wel
lang en het begint ook nog eens te spetteren. Iets later is het spetteren overgegaan in regen en wordt je door de begroeiing drijfnat. Nou natter dan nat kan je niet worden dus lopen we nog steeds het gedeelte wat we wilden doen. Tot 4 mile en daarna lekker terug. Het gebied kan vol zitten met beren, je ziet de sporen en de omgeving leent zich er voor. We spotten ze alleen niet.
Na een paar uur komen we weer terug bij de auto. We rijden weer naar de jongens terug, toch nog even 40 minuten onderweg, en daar aangekomen bleken zij een aantal films te hebben gehaald en gekeken.
Later maken we onze koffers klaar voor morgen. We gaan immers weer terug naar huis. We eten zoals gezegd in de tent van Peter. Heerlijk. Het eten was weer geweldig en we sluiten het af met een bord ijs. Wij mochten in de tent blijven om Squens te spelen. Daarna gaan we onze laatste nacht in. Op naar morgen, vroeg ontbijten inpakken en rijden naar het vliegveld voor onze trip met de 767 van Condor.
Wij gaan dus richting de Hatchers pas. Peter vertelde dat iets daarvoor een mooie trail is die ongeveer 8 mile is. We starten te laat en weten al bij voorbaat dat we het einde niet gaan halen. Het is geen zware hike, maar wel
lang en het begint ook nog eens te spetteren. Iets later is het spetteren overgegaan in regen en wordt je door de begroeiing drijfnat. Nou natter dan nat kan je niet worden dus lopen we nog steeds het gedeelte wat we wilden doen. Tot 4 mile en daarna lekker terug. Het gebied kan vol zitten met beren, je ziet de sporen en de omgeving leent zich er voor. We spotten ze alleen niet.
Na een paar uur komen we weer terug bij de auto. We rijden weer naar de jongens terug, toch nog even 40 minuten onderweg, en daar aangekomen bleken zij een aantal films te hebben gehaald en gekeken.
Later maken we onze koffers klaar voor morgen. We gaan immers weer terug naar huis. We eten zoals gezegd in de tent van Peter. Heerlijk. Het eten was weer geweldig en we sluiten het af met een bord ijs. Wij mochten in de tent blijven om Squens te spelen. Daarna gaan we onze laatste nacht in. Op naar morgen, vroeg ontbijten inpakken en rijden naar het vliegveld voor onze trip met de 767 van Condor.
Dag 25 Helicopter vlucht-sleehonden tocht
Vanmorgen kregen we om 9 uur ontbijt gebracht in de cabin. Heerlijk warme croissants, fruit en drinken. Kortom super geregeld. We keken buiten en zagen een prachtig zonnetje. Kon niet beter treffen voor een dag als deze. Met dit weer moet het op 2000mtr ook heerlijk zijn. Peter loopt langs en meldt dat we niet om 12 uur gaan maar meteen om 10 uur. Het is nu mooi en wie weet trekt het straks binnen een paar minuten weer dicht. Geen risico nemen en gewoon lekker vroeg gaan.
Om 10 uur draait de helikopter al warm. We zien het vanuit onze cabin gebeuren. Tank gaat vol en we krijgen van een knappe dame uitleg hoe te moeten instappen. Thijmen en Arjen gaan als eerste. Er kunnen er max. 3 bij dus een gids en piloot gaan met hun mee. Ziet er prachtig uit, Thijmen straalt van oor tot oor. En weg is hij.
We vliegen door en zien Thijmen en Ar op de slee met 8 honden ervoor. Zij maken nu hun ronde. Wij landen vlak bij de husky's, een 20 tal . Na uitstappen worden we opgevangen door een japanner die samen met Josh voor de honden zorgt. Ar en Thijmen komen terug en de honden die wachten worden gek van spanning. Wie weet mogen zij straks lopen. We krijgen instructie van Josh en nemen zelf plaats in en achter de slee. De rit is niet heftig maar gewoon leuk. Josh verteld alles over de dieren en de enorme zorg daarvoor. Het rondje is 8 mile en de honden moeten regelmatig koelen. We stoppen dus 3 keer om de honden lekker door de sneeuw te laten gaan en sneeuw te happen. Als wij weer bij het kamp aankomen komen net Ingrid en Jeanette aangevlogen. Ingrid zit voorin de helikopter. Weer straalt ze van oor tot oor.Jeanette zit achterin foto's te maken en na landing kunnen we nog even praten en foto's maken voor Thijmen en Ar weer terug gaan.
De helikopter gaat met Ar en Thijmen weg en komt nog even richting ons vliegen om te zwaaien. Gaaf gezicht.De meiden zijn nu aan de beurt om met de honden te vertrekken. Marcel gaat ook mee om foto's te maken. Als je daar om je heen kijkt en al dat moois ziet is het ook weer jammer dat je weg moet. Samen met Jeffrey vlieg ik terug. De meiden blijven achter. Zij vermaken zich vast. Jef mag nu toch voorin en doet dat ook nog. Had ik niet verwacht. We vliegen anders dan heen en gaan nu om de gletsjers heen. Wat een ijs en hoe diep zijn die gleuven eigenlijk. Een ding is zeker, er in betekend nooit meer eruit. We vliegen om de toppen heen en komen uiteindelijk bij een klein meertje waar een moose in zwemt. Weer laat hij zijn machine vallen en draait heel kort om. Dat is heftig. Kort daarna vliegen we op de cabins af van Knik river. Ar, Thijmen en Terrenc wachten ons op.
Tijdens dat wij wachten gaat de piloot terug naar de meiden en die komen uiteindelijk na 50 minuten ook weer aanvliegen. Nu zat Jeanette voorin. Al met al heeft iedereen het heerlijk gehad.Sávonds gaan we eten in Palmer. We willen de laatste avond weer bij Peter eten als afsluiting dus nu gewoon pizza. Morgend elaatste dag. Niet iets bijzonders gepland maar gaan waarschijnlijk wat lopen. Nog even 31en gedaan met de kinderen en daarna lekker slapen. Dat kan hier prima. Het is een lekkere temperatuur om in te slapen.
woensdag 17 augustus 2011
Dag 24 Homer - Knik River
Vandaag meten we onze prachtige plek in Homer verlaten. We ontbijten rustig in de B&B en drinken daarna in het zonnetje nog even koffie op het terras. Het blijft een mooie plek om de weide omgeving te zien in al zijn schoonheid. Het is prachtig weer dus de Gletsjers zijn goed te zien en de bergtoppen zijn onttelbaar. We moeten toch weer afscheid nemen en de jongens knuffelen nog even met Willa de herdershond.
We rijden opweg naar Knik River, moeten dus weer terug richting Anchorage en rijden daarna nog 60 mile verder. Helaas moet er onderweg weer eens gestopt worden bij een Famouse Shoeware. De nike's etc zijn daar echt goedkoop. Na deze stop gaan we de Highway weer op naar Knik River. We rijden de snelweg af en komen op de oude Glen Highway. Deze wordt aan eind unpaved. Wat zal dat weer worden, hopen dat de auto en banden het houden.
Eind van de wereld is het niet maar lijkt er wel op. We rijden zo het paradijs van de Knik River Lodge in. Dit door Nederlanders gerund onderkomen licht er prachtig bij. Er liggen 16 mooie houten cabins in 2 rijen. Er is een klein restautant waar je kan eten met michelin sterren. Waarschijnlijk kennen ze die daar niet maar het eten is van zeer grote klasse.We rusten na de bijna 300 mile uit in de lodge en de kids kunnen even balletje trappen etc. We gaan pas laat eten, heerlijke steak. Complimenten voor Peter en zijn staf. Op naar morgen ochtend. We gaan met de Helicopter naar de Gletsjer en een sleehonden tocht doen. Vanaf 12 uur gaat dat gebeuren dus kunnen we rustig aan doen.
Voor nu lekker slapen.
dinsdag 16 augustus 2011
Dag 23 Bear Viewing Katmai National Park
Vanmorgen staan we vroeg op om te ontbijten. We hebben tenslotte een machtige dag voor de boeg. Terrenc blijkt nog niet te zijn herstelt van de vistrip. Hij is nog steeds misselijk en dat is iets wat je niet kan gebruiken op een dag als deze. We stappen 8.15 in de auto en rijden naar beneden. We melden ons bij Baldmountain Air. Deze hebben een watervliegtuig voor 10 personen en vliegen dus naar een gebied in Katmai. Gisteren zijn we al gewogen en hebben betaald. Zij melde dat we naar Mirror Lake zouden gaan. GPS coordinaten hebben we meteen in de garmin geplaatst zodat we bij de B&B nog even konden laten zien waar we heen gaan.
We krijgen in 'the office' een briefing over wat er gaat gebeuren en waar we ons aan moeten houden. Beren houden niet van bepaalde reacties dus is het zaak om goed naar de gids te luisteren. We trekken onze lieslaarzen en kleding aan en gaan naar het vliegtuig voor 'take off'. Jeanette mocht heen voorin naast de piloot. Wij mochten in het vliegtuig zelf een plaatsje uitkiezen en hadden allemaal een raam voor mooi uitzicht. We beginnen met het navigeren naar de startplaats op het water en na goed gas geven gaat hij zeer snel de lucht in. Niet normaal gaaf. We vliegen 115 mile p/u en komen op een hoogte van 1750 mtr. Heen was prachtig om te zien.We vlogen over vulkanen heen en totaal onbewoond gebied. Na een uur vliegen landen we in een klein meertje. Je kan er net je visboot in keren maar hij plaatst zijn 'floatplane' er in.
We pakken onze 'backpack' en beginnen te wandelen. We lopen ongeveer 1 mile tot de eerste plek waar we beren tegen komen. Zelf vind ik het nog te ver weg en na korte tijd lopen we weer verder naar een richel waar we prachtig over een beding en ondiepe rivier heen kijken. We zien de zalmen door het ondiepe water gaan en de beren erop jagen. Fascinerend om te zien. De beer wint niet altijd van de zalm maar er zijn er zoveel dat er altijd wel een is die de verkeerde keuze maakt. En dan ben je van de beer. Hij eet er zo ongeveer 30 per dag.
We lopen verder en dalen echt af naar de rivier zelf. We nemen plaats tegen het water aan en kunnen zo alle kanten op kijken. Ze jagen op zalm zo voor je neus. Als iedereen rustig blijft komen de beren steeds dichterbij en kan je de strijd met de zalm goed zien. De beren komen en gaan, je ziet ook de verschillende technieken van vangen. De een slim en relaxed de ander rennend achter iedere zalm aan. De een is heel effectief en de ander lachwekkend om te zien. Je kan op deze plek uren zitten om alles in je op te nemen maar de gids gaat verder naar een andere plek. Deze keuze is beregoed, goede woord keuze, aan alle kanten komen de beren om ons heen alsof we niet bestaan. Pas als je later de foto's bekijkt en uitvergroot zie je hoe zij ons toch zeer goed in de gaten houden. Ze trekken een zalm uit elkaar maar de ooghoeken staan naar ons gericht. We zien dat ook aan de beren die zo dicht op ons komen dat ze twijfelen om verder te jagen op de zalm. Ze zijn dus niet in ons geïnteresseerd en hebben geen kwade bedoelingen. Voor je het weet maak je 100 foto's en zou het mooi zijn om als groep met een beer op de foto te staan.We hopen dus de kans te krijgen.
Als je de vormen en kleuren ziet van de zalmen dan zijn zij hier bijna aan het einde van de cirkel. Helaas voor de meeste verdwijnen die dus in de klauwen van de beren. Als je ziet wat een slag messen zij aan hun poten hebben dan wil je daar zeker geen ruzie mee krijgen. Zij rijgen je aan repen en trekken je totaal uit elkaar.Zo groot en sterk zien zij eruit. Nietig zijn wij daarbij.
We trekken na verloop van tijd weer verder en lopen over een bedding met voor ons 2 beren. Een halen we bijna in en gaat vlak bij ons lekker uitrusten. Wij doen dat dus ook en kijken hoe de gids met hem communiceert. Nu kunnen we ook onze groepsfoto maken met deze beer op de achtergrond. Alles natuurlijk met respect voor de beer. We lopen weer verder en komen bij de diepe rivier bedding die we eerder van boven zagen. Nu lopen we dus beneden waar het allemaal moet gebeuren. Ar heeft het met de gids gehad over het feit dat we geen jongen hebben gezien, het zou mooi zijn om ook de 'mother with cubs'te zien. Op de hoek aangekomen waar de rivier links en rechts weg gaat nemen we plaats in het midden op een grote strook stenen.
We zien wat we graag wilden, een moeder met 4 jongen. Waanzinnig. Onze dag is compleet. We kijken ademloos en de groep is zeer nerveus. Waar in de wereld kom je dit tegen, en wij mogen daar nu deel van uit maken. De grote donkerbruine beer met 4 donkere jongen aan de rechter beding aan het eten. Links in het midden komt een andere grote bruine beer zalm jagen. Alles in een blikvang. Opeens rumoer, achter ons komt een moeder met 3 jongen de berg af naar de rivier.
Je weet niet meer waar je kijken moet. Je weet ook niet meer waar je foto's van moet maken. Alles is even mooi. Om het helemaal compleet te maken komt er rechts achter ons nog een 4 grote beer bij. Wij raken ingesloten en kunnen geen kant meer op. De gids meldt ons om kalm en laag bij de grond te blijven.
Ar wordt er nog even door Ing op geattendeerd dat er 4 mtr achter hem opeens een grote bruine beer loopt. Enigszins angstig neemt Ar een andere pose aan en de beer gaat rustig door. Gelukkig. We blijven nog een half uur zitten en klimmen dan stijl omhoog. We kunnen van bovenaf nog even kijken naar de cubs, we maken het mee dat beide moeders hun jongen beschermen tegen een andere grote bruine beer. De moeders jagen de jongen omhoog op de plek waar wij staan. De gids maant ons verder te lopen om de beren niet te belemmeren. Uiteindelijk komen zij boven en lopen rustig van ons weg.
Na 2 tellen zie je niets meer.
Helaas maar waar lopen we daarna voldaan terug naar het vliegtuig. Deze keer mag Ingrid voor naast de piloot en zitten wij lekker duf achterin. We bedenken dat wat we vandaag hebben meegemaakt voor weinig is weggelegd. Hopelijk gaan we dit dan ook nooit vergeten. De bijna 400 foto's zullen daar aan moeten bijdragen maar je kan niet het gevoel beschrijven voor degene die er niet zijn bij geweest. Een top aanrader die als je de kans krijgt absoluut moet doen.
Na afscheid nemen van de piloot en het inleveren van de spullen gaan we terug naar de b&b voor spaghetti. We hebben geen zin in een spelletje maar hebben nog wel alle foto's bekeken. Na prachtige dagen te hebben gehad in Homer gaan we morgen naar Knik River. Daar blijven we ook 3 nachten in een machtige omgeving.
We krijgen in 'the office' een briefing over wat er gaat gebeuren en waar we ons aan moeten houden. Beren houden niet van bepaalde reacties dus is het zaak om goed naar de gids te luisteren. We trekken onze lieslaarzen en kleding aan en gaan naar het vliegtuig voor 'take off'. Jeanette mocht heen voorin naast de piloot. Wij mochten in het vliegtuig zelf een plaatsje uitkiezen en hadden allemaal een raam voor mooi uitzicht. We beginnen met het navigeren naar de startplaats op het water en na goed gas geven gaat hij zeer snel de lucht in. Niet normaal gaaf. We vliegen 115 mile p/u en komen op een hoogte van 1750 mtr. Heen was prachtig om te zien.We vlogen over vulkanen heen en totaal onbewoond gebied. Na een uur vliegen landen we in een klein meertje. Je kan er net je visboot in keren maar hij plaatst zijn 'floatplane' er in.
We pakken onze 'backpack' en beginnen te wandelen. We lopen ongeveer 1 mile tot de eerste plek waar we beren tegen komen. Zelf vind ik het nog te ver weg en na korte tijd lopen we weer verder naar een richel waar we prachtig over een beding en ondiepe rivier heen kijken. We zien de zalmen door het ondiepe water gaan en de beren erop jagen. Fascinerend om te zien. De beer wint niet altijd van de zalm maar er zijn er zoveel dat er altijd wel een is die de verkeerde keuze maakt. En dan ben je van de beer. Hij eet er zo ongeveer 30 per dag.
We lopen verder en dalen echt af naar de rivier zelf. We nemen plaats tegen het water aan en kunnen zo alle kanten op kijken. Ze jagen op zalm zo voor je neus. Als iedereen rustig blijft komen de beren steeds dichterbij en kan je de strijd met de zalm goed zien. De beren komen en gaan, je ziet ook de verschillende technieken van vangen. De een slim en relaxed de ander rennend achter iedere zalm aan. De een is heel effectief en de ander lachwekkend om te zien. Je kan op deze plek uren zitten om alles in je op te nemen maar de gids gaat verder naar een andere plek. Deze keuze is beregoed, goede woord keuze, aan alle kanten komen de beren om ons heen alsof we niet bestaan. Pas als je later de foto's bekijkt en uitvergroot zie je hoe zij ons toch zeer goed in de gaten houden. Ze trekken een zalm uit elkaar maar de ooghoeken staan naar ons gericht. We zien dat ook aan de beren die zo dicht op ons komen dat ze twijfelen om verder te jagen op de zalm. Ze zijn dus niet in ons geïnteresseerd en hebben geen kwade bedoelingen. Voor je het weet maak je 100 foto's en zou het mooi zijn om als groep met een beer op de foto te staan.We hopen dus de kans te krijgen.
Als je de vormen en kleuren ziet van de zalmen dan zijn zij hier bijna aan het einde van de cirkel. Helaas voor de meeste verdwijnen die dus in de klauwen van de beren. Als je ziet wat een slag messen zij aan hun poten hebben dan wil je daar zeker geen ruzie mee krijgen. Zij rijgen je aan repen en trekken je totaal uit elkaar.Zo groot en sterk zien zij eruit. Nietig zijn wij daarbij.
We trekken na verloop van tijd weer verder en lopen over een bedding met voor ons 2 beren. Een halen we bijna in en gaat vlak bij ons lekker uitrusten. Wij doen dat dus ook en kijken hoe de gids met hem communiceert. Nu kunnen we ook onze groepsfoto maken met deze beer op de achtergrond. Alles natuurlijk met respect voor de beer. We lopen weer verder en komen bij de diepe rivier bedding die we eerder van boven zagen. Nu lopen we dus beneden waar het allemaal moet gebeuren. Ar heeft het met de gids gehad over het feit dat we geen jongen hebben gezien, het zou mooi zijn om ook de 'mother with cubs'te zien. Op de hoek aangekomen waar de rivier links en rechts weg gaat nemen we plaats in het midden op een grote strook stenen.
We zien wat we graag wilden, een moeder met 4 jongen. Waanzinnig. Onze dag is compleet. We kijken ademloos en de groep is zeer nerveus. Waar in de wereld kom je dit tegen, en wij mogen daar nu deel van uit maken. De grote donkerbruine beer met 4 donkere jongen aan de rechter beding aan het eten. Links in het midden komt een andere grote bruine beer zalm jagen. Alles in een blikvang. Opeens rumoer, achter ons komt een moeder met 3 jongen de berg af naar de rivier.
Je weet niet meer waar je kijken moet. Je weet ook niet meer waar je foto's van moet maken. Alles is even mooi. Om het helemaal compleet te maken komt er rechts achter ons nog een 4 grote beer bij. Wij raken ingesloten en kunnen geen kant meer op. De gids meldt ons om kalm en laag bij de grond te blijven.
Ar wordt er nog even door Ing op geattendeerd dat er 4 mtr achter hem opeens een grote bruine beer loopt. Enigszins angstig neemt Ar een andere pose aan en de beer gaat rustig door. Gelukkig. We blijven nog een half uur zitten en klimmen dan stijl omhoog. We kunnen van bovenaf nog even kijken naar de cubs, we maken het mee dat beide moeders hun jongen beschermen tegen een andere grote bruine beer. De moeders jagen de jongen omhoog op de plek waar wij staan. De gids maant ons verder te lopen om de beren niet te belemmeren. Uiteindelijk komen zij boven en lopen rustig van ons weg.
Na 2 tellen zie je niets meer.Helaas maar waar lopen we daarna voldaan terug naar het vliegtuig. Deze keer mag Ingrid voor naast de piloot en zitten wij lekker duf achterin. We bedenken dat wat we vandaag hebben meegemaakt voor weinig is weggelegd. Hopelijk gaan we dit dan ook nooit vergeten. De bijna 400 foto's zullen daar aan moeten bijdragen maar je kan niet het gevoel beschrijven voor degene die er niet zijn bij geweest. Een top aanrader die als je de kans krijgt absoluut moet doen.
Na afscheid nemen van de piloot en het inleveren van de spullen gaan we terug naar de b&b voor spaghetti. We hebben geen zin in een spelletje maar hebben nog wel alle foto's bekeken. Na prachtige dagen te hebben gehad in Homer gaan we morgen naar Knik River. Daar blijven we ook 3 nachten in een machtige omgeving.maandag 15 augustus 2011
Dag 22 Halibut Fishing Homer
Heerlijk rustig aan gedaan, we hoeven tenslotte pas om 16.30 uur vissen. We hebben afgesproken bij de haven om daar met z’n allen op heilbot te vissen. We gingen pas om 10.00 uur eten, douchen en aankleden. Beth (onze gastvrouw) had alles al klaargezet in de koelkast, zodat wij onze eigen ontbijt konden maken. Het ontbrak ons weer aan niets, en zo op jezelf rommelen is ook heerlijk. We hebben ieder onze eigen grote kamer met daarin in het midden de keuken en woonkamer. Een hele grote ruimte dus. Thijmen en Terrenc gingen weer lekker in de jacuzzi en wij gingen boodschappen doen voor de vistrip en de trip morgen. In beide gevallen moeten we voor ons eigen lunch zorgen.
We gingen met z’n viertjes. Jeffrey ging lekker op de computer. We moesten nog de beertrip betalen, vergunningen halen voor het vissen en morgen na het spotten van de beren spaghetti maken voor als we terug zouden komen. We aten s’middags brood met biefstuk en een kopje soep, omdat we pas om 23.00 uur terug zouden zijn. Met een goed gevulde maag gingen we naar de haven om ons te melden. Daar aangekomen was er nog niemand, maar we hadden het er voor over om te wachten omdat vissen met z’n allen toch wel weer een uitdaging was. Maar…………………we bleven wachten, totdat er twee jongens die niets zeiden en de boot in gingen. Het bleken zijn zoons te zijn, later kwam zijn vrouw, en die vertelde ons dat Daniel nog op zee was.
Ze ging hem bellen en hij zou zo komen. Balen want dat zou dan allemaal van onze “netto” vistijd afgaan, en dat zou zonde zijn, omdat het allemaal veel geld kost en om 22.30 uur wordt het al donker. Uiteindelijk kwam hij bijna een uur te laat. Dat was niet het enige, Daniel had maar een vergunning om 6 personen in zijn boot mee te nemen, en dus niet 7, zoals dat bij ons het geval is. Tja, en nu, ….en te laat,… en dan kunnen we ook nog niet eens met z’n allen mee.
Ingrid en Jeanette gingen uiteindelijk niet mee, want je wil ook niet dat deze man zijn vergunning kwijtraakt omdat wij zo nodig met z’n 7en willen vissen. Daarbij komt ook dat hij dat totaal niet van plan was, en dan moet je toch wat. Aangezien de mannen als autobestuurder ingeschreven staan, en Ingrid en Jeanette dat niet, konden zij de auto niet meenemen, maar moesten wel terug naar het huisje. Het was toch echt te ver om te lopen, en om nou al die tijd bij die haven te blijven wachten, was ook geen optie. De vrouw van Daniel heeft ze uiteindelijk weer terug “up the mountain gebracht”. Uiteraard hopen zij dat ze het er niet minder gezellig om hebben, want ook voor hen was het een domper. Boekjes buiten lezen was maar van korte duur, de angst voor de beer van gisteren en dan helemaal alleen met z’n tweetjes zijn, was geen goede combinatie. Dus lekker naar binnen en wachten tot de mannen met grote verhalen en uiteraard goede vangst terug zullen komen.
Wij vertrekken dus zonder de meiden de zee op voor Halibut fishing. Daniel onze schipper brengt ons 15 mile weg om voor het eerst de hengel uit te gooien. De trip was voor Grieminks eigenlijk te veel. Vooral Terrenc moest het ontgelden. Hij heeft 5 x over gegeven op dit avontuur. Toch heeft hij tussendoor nog 8 heilbotten gevangen. 
De start was voor Thijmen, hij ving als eerste een Rockfish. Volgens de schipper een vis die lijkt op schoonmoeder. Grote bek en te lelijk om aan te zien. Grapje natuurlijk. Hij ving ook meteen de 2e een heilbot. Uiteindelijk heeft ook Thijmen er 6 gevangen.
Jeffrey heeft er het langst over gedaan om een vis te vangen. Ook hij heeft veel last gehad van zeeziekte, heeft ook even geslapen op de boot en daarnaast de foto’s gemaakt. Pas later is hij wat meer op zijn gemak geraakt. Hij heeft dus maar 1 vis gevangen.
Ook voor mijzelf was het niet echt mijn ding. Vindt het vissen zo wel leuk maar weet de problemen die er bij komen. Ziek zieker dan ziek kunnen zijn van de volgens Daniel zo vlakke zee. Hij is in weken niet zo vlak geweest, maar wij in weken niet zo ziek. Na een flinke kotsbeurt kwam ik meer in ritme en begon ook mijn heilbotten te vangen. Zelf had ik er 8 en heb Ar geholpen een 40 ponder binnen te halen. Kan niet anders zeggen dat het hard werken is.
Ar is natuurlijk de meeste visserman van ons. Hij was over enthousiast en hield alles mede in de gaten. Hielp met tips over het goed binnen halen van de vis. Hij was het die de topper van de avond binnen haalde. Helaas kon hij dit niet alleen. Maar alle credits naar Ar. De 40 ponder in de boot is een wereld ding. Hij is bijna niet te tillen. Jeffrey nam de foto en daarna kwam het meest onvriendelijke. De heilbot moet de kist in. Deze ging dus niet terug gegooid worden terwijl van de totaal 30 vissen er dus 22 terug werden gegooid.
Het mooiste was dat op een bepaalde spot de heilbot net onder water niveau zwom, normaal op 40mtr en nu dus op 2 mtr. We konden ze bijna scheppen. Zo vis vangen is natuurlijk even leuk maar gaan daarna toch over naar een andere spot. Daar op die plek is de 40 ponder gevangen. 
Voor je het weet is het 22.30 uur en moeten we terug. Moe maar voldaan over de vangst zitten we rustig in de boot en wordt het echt donker. We geven de vis aan de schipper, terwijl je die zelf mag houden.
Abonneren op:
Posts (Atom)